خط اقتصادی

به گزارش علیرضا عابدی طامه خبرنگار خط اقتصادی: گوگل در جریان رویداد توسعه‌دهندگان، با نمایش ویدئویی از عینک مترجم زنده، بازگشت خود را به پروژه‌ی نافرجام عینک واقعیت افزوده اعلام کرد. این بار چقدر می‌توان به تحقق وعده‌های گوگل امیدوار بود؟

نمی‌دانم Google I/O امسال را تماشا کردید یا جمع‌بندی زومیت از کل این رویداد را خواندید یا خیر. این مراسم که پس از دو سال از شروع همه‌گیری دوباره به روی صحنه مانتین‌ویو بازگشته بود، پربارتر و هیجان‌انگیزتر از سال‌های گذشته بود و درکنار خبرهای نرم‌افزاری و قابلیت‌های جدید جستجو، از Scene Exploration گرفته تا تشخیص هوشمند رنگ پوست، بخش زیادی را به معرفی محصولات سخت‌افزاری و کاربرمحور از جمله پیکسل ۶a، پیکسل واچ و پیکسل تبلت اختصاص داد.

اما در پایان مراسم، گوگل سورپرایز دیگری را رو کرد که بلندپروازانه‌ترین و به‌نظرم، آینده‌نگرانه‌ترین و هیجان‌انگیزترین محصول معرفی‌شده گوگل در این رویداد بود؛ عینک مترجم!

گوگل در ویدئوی کوتاهی، از عینک واقعیت افزوده‌ای رونمایی کرد که تنها یک قابلیت دارد و آن نمایش ترجمه‌ی صحبت‌های افراد درست در گستره‌ی دید کاربری است که عینک به چشم دارد. در این ویدئوی احساسی که در پایین آن عبارت «نمایش شبیه‌سازی‌شده» درج شده بود، مادر و فرزندی را دیدیم که برای اولین بار توانستند حرف یکدیگر را بفهمند. همچنین فردی را دیدیم که داشت به زبان اشاره صحبت می‌کرد و ترجمه‌ی حرف‌هایش به زبان انگلیسی برای کسی که عینک گوگل را به چشم داشت،‌ به‌صورت واقعیت افزوده و زنده به‌نمایش در‌می‌آمد. مدیر محصول گوگل قابلیت ترجمه‌ی زنده این عینک را «زیرنویسی برای دنیا» توصیف و ما را برای مدت کوتاهی در تصور آینده‌ای زیباتر از آنچه معمولاً انتظارش را داریم‌، غرق کرد.

اما چقدر این تصور عملی است و چقدر با این آینده فاصله داریم؟ آنقدری که شاید به عمر ما نرسد یا زیر انبوه پروژه‌های رها‌شده‌ی گوگل دفن شود؟

همین که گوگل تصمیم گرفته این عینک را تنها به یک‌ قابلیت و آن هم قابلیتی که ۱۶ سال در حال بهبود آن است، مجهز کند، تصمیم بسیار هوشمندانه‌ای بوده و ما را کمی به آینده‌ی آن امیدوار می‌کند. بااین‌حال، گوگل ترنسلیت اگرچه ابزار بسیار کاربردی و حیرت‌انگیزی است که در مواقع اضطراری، به کمک‌مان آمده است، در عین حال به مراتب پیش آمده که اشتباهات خجالت‌آور زیادی در ترجمه انجام دهد. شاید در حد احوال‌پرسی و پرسیدن آدرس بتوان به ترجمه‌ی گوگل ترنسلیت اعتماد کرد، اما به‌هیچ‌وجه نمی‌توان از درستی ترجمه‌ی داستان‌های کلاسیک یا ضرب‌المثل‌ها و جملات پیچیده آن هم از زبان‌های غیراروپایی مطمئن بود.

گوگل عینک مترجم را زیرنویسی برای دنیا توصیف می‌کند

سال ۲۰۱۷ نیز گوگل زمانی که داشت برای نسل اول پیکسل بادز تبلیغ می‌کرد، روی قابلیت ترجمه‌ی زنده آن مانور زیادی داد. البته افرادی که تجربه‌ی استفاده از این هدفون را داشتند، قابلیت ترجمه‌ی زنده‌ی آن را ایده‌ای تحسین‌برانگیز اما با پیاده‌سازی تأسف‌بار توصیف کردند. ظاهراً توانایی این هدفون در ترجمه‌ی مکالمه‌ی افراد در حدی بود که احساس می‌کردید یک کودک پنج‌ساله در حال صحبت با شما است و این تجربه با آنچه گوگل آن زمان در ویدئوی تبلیغاتی پیکسل بادز نمایش داده بود، زمین تا آسمان تفاوت داشت.

حقیقت این است که ساخت عینک‌های واقعیت افزوده اصلاً کار آسانی نیست. اگر در محیطی باشید که میزان نور فقط کمی زیاد باشد، نمی‌توانید به‌راحتی متن‌ها را بخوانید. حتی خواندن زیرنویس از روی نمایشگر تلویزیون وقتی نور مستقیم خورشید به آن تابیده است، بسیار چالش‌برانگیز می‌شود؛ چه برسد به اینکه بخواهیم این تجربه را روی نمایشگری چسبیده به صورت و آن هم زمانی که مشغول صحبت با کسی هستیم که زبانش را نمی‌فهمیم،‌ داشته باشیم.

تازه این اشتباه پیش‌و‌پاافتاده‌ای است؛ زمانی که گوگل داشت با‌ آب‌و‌تاب از اضافه شدن ۲۴ زبان جدید به ترنسلیت صحبت می‌کرد، اشتباه بزرگ‌تر و نابخشودنی‌تری افتاد! در نمایشگر پشت سر سوندار پیچای، مدیر عامل گوگل، نام زبان‌هایی که با الفبای عربی نوشته‌ شده بودند، به‌صورت جدا از هم و برعکس و کاملاً نامفهوم تایپ شده بود. حتی یکی از کاربران عربی زبان در توییتر با منشن کردن پیچای، به گوگل طعنه انداخت و گفت: «استارتاپ‌های کوچک و مستقلی چون گوگل بودجه کافی برای استخدام کسی که سواد نوشتن به زبان عربی‌اش در حد دانش آموز دبستانی باشد، ندارند.» راستش ما توقع تجربه‌ای صددرصد بی‌عیب و نقص از محصولات گوگل نداریم؛ اما برای شرکتی که به‌سختی در تلاش است ما را قانع کند چیزی نمانده تا ترجمه‌ی زنده را به عینک‌های واقعیت افزوده بیاورد، پیش آمدن چنین اشتباهات خجالت‌آوری، باورپذیری ادعای گوگل را زیر سؤال می‌برد.