خط اقتصادی

به گزارش محمد تقی علیجانی خبرنگار پایگاه خبری خط اقتصادی ، دنیای کنونی عصر ارتباطات و رسانه‌ های گروهی است. فضای مجازی نسل جدیدی از فضای روابط اجتماعی است که با اینکه عمر زیادی ندارد، ولی توانسته است در زندگی مردم جا باز کند و بسیاری از آنان را با خود درگیرکند. بازی های رایانه ای خواسته یا ناخواسته وارد خانواده ها شده است و اگر بخواهیم آن را نادیده بگیریم و فرزندان مان را از داشتن این بازی ها محروم کنیم، در آنها حرص بیشتری برای انجام چنین بازی هایی ایجاد کرده و آنها را وادار می کنیم تا به دور از چشم ما این کار را انجام دهند. همچنین این بازی ها به بخش جدایی ناپذیری از زندگی کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان تبدیل شده ‏اند. تغییرات سبک زندگی از قبیل کوچک شدن خانواده‏ ها و تک فرزندی و نبود هم بازی، زندگی آپارتمانی و محدودیت تحرک برای کودکان، نبود فعالیت‏ ها و جست و خیزهای کودکانه، تنهایی کودکان و غیبت‏ های طولانی والدین، در کنار عوامل و زمینه‏ های مختلف دیگر، استفاده ی کودکان و نوجوانان از رایانه، اینترنت، تبلت و گوشی‏ های هوشمند را اجتناب‏ ناپذیر کرده است.

انجام به اندازه (نه بیش از حد) بازی ‌های رایانه ‌ای می ‌تواند به افرادی که از مشکلاتی نظیر استرس یا افسردگی رنج می ‌برند، کمک کند تا بتوانند تا حدی بر این مشکلات غلبه کنند. برخی افراد که معمولاً بسیار فعال هستند با انجام این بازی ‌ها می‌توانند فرصتی برای آرامش بیابند و به این ترتیب از میزان استرس آن ‌ها کاسته شود.
پدر و مادرها معمولاً به فرزندان خود می‌گویند نشستن در برابر تلویزیون منجر به کاهش قدرت بینایی می‌شود. این گفته زمانی صحت دارد که دانش آموزان بیش از حد معمول این کار را انجام دهند. افرادی که دچار بیماری آب مروارید هستند، می ‌توانند با انجام بازی ‌هایی که در آن کاربر باید به هدف ‌هایی مشخص شلیک کند، قدرت بینایی خود را تقویت کنند. این دسته از بازی‌ ها سرعت بسیار بالایی دارد و نیازمند تمرکز زیاد هستند و به این ترتیب فرد باید خود را برای دیدن سریع موارد مختلف و تصمیم‌ گیری آنی عادت دهد. این بازی ‌ها همچنین موجب تولید هورمون‌ های دوپامین و نیز آدرنالین شده که به صورت بالقوه می‌ تواند به افزایش توانایی و انعطاف‌ پذیری مغز کمک کند. همچنین انجام منظم بازی‌ های رایانه ‌ای توسط بچه‌ های دارای بیماری و اختلالاتی نظیر اوتیسم، افسردگی و پارکینسون، سبب افزایش استقامت و روحیه مقاومت آن ها در برابر مشکلات ناشی از بیماری می ‌شود.
بیشتر بازی ‌های رایانه ‌ای نیازمند تصمیم گیری و واکنش سریع کاربر هستند. انجام بازی ‌های کامپیوتری سبب تمرین مغز برای تصمیم ‌گیری سریع می ‌شود. بازی ‌هایی نظیر شبیه‌ سازی موقعیت ‌هایی که باید در آن به سرعت تصمیم گرفت کاربر را عادت می ‌دهد تا به سرعت اطلاعات محیطی را بررسی و بلافاصله به آنها واکنش دهد.
نگاه‌ کردن و خیره ‌شدن بیش از حد به هر نوع صفحه تصویری، باعث بروز مشکلات چشمی می ‌شود. افرادی که بیش از حد بازی ‌های رایانه ‌ای انجام می ‌دهند، نیز از این قاعده مستثنی نیستند و دردهای چشمی بیشتری آنها را تهدید می ‌کند، خصوصا اینکه چشم شخص نزدیک بین هم باشد. برخی نیز بدلیل هیجان بازی ها پلک هم نمی زنند. خیره شدن به صفحه تصاویر سفید رنگ نیز برای چشم بسیار مضر است.
انزوا و گوشه گیر بودن از تأثیرات منفی بازی های رایانه ای و آنلاین است. دانش آموزان به جای حضور در اجتماع و بازی با همسالانشان، وقت خود را به بازی های کامپیوتری می گذرانند و از لحاظ اجتماعی منزوی می شوند. این کودکان در بسیاری از فعالیت های فوق برنامه و کلاس های ورزشی شرکت نمی کنند. این انزوا منجر به شکل گیری ویژگی هایی از قبیل خجالتی و کم حرف بودن در آنان می گردد و بسیاری از مفاهیمی را که تجربه با همسالان بودن به آنان آموزش می دهد را کسب نمی کنند.
افرادی که بیش از اندازه بازی ‌های رایانه ‌ای انجام می ‌دهند همیشه نگران‌ تر و افسرده‌ تر از انسان‌ های دیگر هستند. معمولاً کودکان بیشتر در خطر رفتارهای خشونت بار اجتماعی هستند و حتی خطر اعتیاد نیز در آنها وجود دارد.
بسیاری تصور می‌ کنند که فقط افرادی معتاد هستند که مواد اعتیاد آور مصرف می‌ کنند، اما بازی ‌های رایانه ‌ای نیز اعتیاد آور است. خطر اعتیاد نوجوان‌ ها و جوان ‌هایی که به بازی رایانه ‌ای روی می ‌آورند، بیشتر از بقیه افراد است و بازی ‌های رایانه‌ ای شخص را وابسته به خود می ‌کند. از نشانه ‌های اعتیاد به بازی‌ های رایانه ‌ای از دست ‌دادن وزن یا چاق‌ شدن بیش از حد، کاهش روابط اجتماعی، توجه نکردن به بهداشت شخصی و اختلال در خواب فرد است.